-
1 erbeben
erbében sw.V. sn itr.V. потрепервам, разтрепервам се; die vorbeifahrende Straßenbahn ließ das Haus erbeben минаващият трамвай разтърси къщата; sie erbebte bei diesem Anblick тя потрепери при тази гледка.* * *itr s, h потрепервам; разтърсва се (земята);
См. также в других словарях:
erbeben — er|be|ben 〈V. intr.; ist〉 kurz beben * * * er|be|ben <sw. V.; ist [mhd. erbiben, ahd. irbibēn]: 1. a) plötzlich u. heftig zu beben anfangen: die vorbeifahrenden LKWs ließen das Haus e.; b) (geh.) ↑ beben (1): der Boden unte … Universal-Lexikon